بیماری خودایمنی گوش و تاثیر آن بر شنوایی

درمان بیماری‌های خودایمنی گوش

درمان بیماری‌های خودایمنی گوش به عوامل مختلفی از جمله نوع بیماری، شدت علائم و پاسخ بیمار به درمان بستگی دارد. هدف اصلی درمان، کاهش التهاب، مهار سیستم ایمنی بیش فعال و بهبود عملکرد شنوایی است.

روش‌های درمانی رایج عبارتند از:

1. کورتیکواستروئیدها: این داروها التهاب را کاهش داده و سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند.
2. داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی: داروهایی مانند آزاتیوپرین و سیکلوسپورین برای مهار فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی تجویز می‌شوند.
3. ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): این داروها برای کاهش درد و التهاب استفاده می‌شوند.
4. داروی ایمونوگلوبولین: تزریق ایمونوگلوبولین می‌تواند به تنظیم سیستم ایمنی کمک کند.
5. فیزیوتراپی: تمرینات تعادلی و شنوایی می‌توانند به بهبود عملکرد گوش و کاهش سرگیجه کمک کنند.
6. کاشت حلزون شنوایی: در موارد شدید کاهش شنوایی که با سایر درمان‌ها بهبود نیافته است، کاشت حلزون شنوایی می‌تواند گزینه مناسبی باشد.
7. پلاسمادرمانی: این روش درمانی شامل تزریق پلاسمای غنی از پلاکت به داخل گوش است و ممکن است به کاهش التهاب و بهبود عملکرد سلول‌ها کمک کند.