شناخت کم شنوایی مادرزادی
کم شنوایی مادرزادی یکی از چالشهای مهم سلامت عمومی است که از بدو تولد در برخی نوزادان وجود دارد و میتواند تأثیرات عمیقی بر رشد زبانی، اجتماعی و شناختی کودک داشته باشد. این وضعیت به معنای کاهش یا عدم توانایی شنوایی در یک یا هر دو گوش است که در هنگام تولد یا اندکی پس از آن تشخیص داده میشود.
اهمیت شناخت کم شنوایی مادرزادی نه تنها به دلیل تأثیر آن بر مهارتهای ارتباطی کودک است، بلکه به علت ارتباط عمیق آن با کیفیت زندگی و روابط اجتماعی نیز میباشد. تشخیص بهموقع و مداخله زودهنگام میتواند به کودک کمک کند تا مهارتهای زبانی و گفتاری خود را توسعه دهد و در جامعه به شکلی فعال حضور داشته باشد.
بیشتر بدانید : بهترین سمعک برای کم شنوایی
شناخت کم شنوایی مادرزادی
انواع کم شنوایی مادرزادی
کم شنوایی مادرزادی به انواع مختلفی تقسیم میشود که هر یک بر اساس علت و محل آسیب شنوایی دستهبندی میگردند:
1- کم شنوایی حسیعصبی: این نوع کم شنوایی نتیجه آسیب به گوش داخلی (حلزون گوش) یا مسیرهای عصبی شنوایی است. معمولاً دائمی است و ممکن است شدت آن از خفیف تا عمیق متغیر باشد.
2- کم شنوایی انتقالی: این نوع کم شنوایی ناشی از مشکلات در گوش میانی یا خارجی است که مانع از انتقال صحیح صدا به گوش داخلی میشود. برخلاف نوع حسیعصبی، اغلب با درمانهای پزشکی یا جراحی قابل بهبود است.
3- کم شنوایی آمیخته: ترکیبی از کم شنوایی حسیعصبی و انتقالی است که به دلیل آسیب همزمان به گوش داخلی و میانی ایجاد میشود. این نوع کم شنوایی نیاز به روشهای درمانی ترکیبی دارد.
درجهبندی کم شنوایی مادرزادی
کم شنوایی مادرزادی بر اساس شدت و میزان افت شنوایی نیز درجهبندی میشود:
1- کم شنوایی خفیف: نوزاد قادر به شنیدن صداهای بلند است اما ممکن است صداهای آرام یا دور را نشنود. این میتواند بر وضوح گفتار اثر بگذارد.
2- کم شنوایی متوسط: کودک تنها صداهای بلند را میشنود و ممکن است بدون تقویتکنندههای شنوایی، در درک گفتار با مشکل مواجه شود.
3- کم شنوایی شدید: کودک قادر به شنیدن اکثر صداها نیست و نیاز به استفاده از وسایل شنوایی پیشرفته دارد.
4- کم شنوایی عمیق: نوزاد تقریباً هیچ صدایی را نمیشنود و معمولاً برای برقراری ارتباط به کاشت حلزون یا زبان اشاره نیاز دارد.
علائم و نشانههای کم شنوایی مادرزادی
تشخیص کم شنوایی مادرزادی در مراحل اولیه زندگی به شدت حائز اهمیت است، زیرا این اختلال میتواند مستقیماً بر رشد گفتار، زبان و مهارتهای اجتماعی کودک اثر بگذارد. علائم این نوع کم شنوایی بسته به سن کودک متفاوت است و باید والدین و مراقبان نسبت به این نشانهها آگاهی کافی داشته باشند.
1*علائم در نوزادان
- عدم واکنش به صداهای بلند: نوزادان معمولاً در برابر صداهای ناگهانی و بلند واکنش نشان میدهند. اگر نوزادی حتی در برابر صداهای شدید، مانند صدای کوبیدن در یا بوق ماشین، واکنشی نشان ندهد، این میتواند نشانهای از کم شنوایی باشد.
- عدم چرخش سر به سمت صدا: نوزادان سالم از حدود ۳ تا ۴ ماهگی شروع به دنبال کردن صداها با چشم یا چرخاندن سر میکنند. عدم این واکنش میتواند زنگ خطری برای کم شنوایی باشد.
- عدم واکنش به صدای والدین: نوزادان معمولاً با شنیدن صدای والدین آرام میشوند یا لبخند میزنند. اگر نوزادی به صدا یا گفتار اطرافیان بیتفاوت باشد، بررسی شنوایی ضرورت دارد.
2*علائم در کودکان نوپا
- تاخیر در گفتار: یکی از واضحترین نشانههای کم شنوایی در کودکان نوپا، تاخیر در شروع تکلم است. کودکی که در زمان معمول شروع به غان و غون نمیکند یا کلمات سادهای مثل «ماما» و «بابا» را در حدود یکسالگی بیان نمیکند، ممکن است با کم شنوایی مواجه باشد.
- پاسخ ندادن به صداهای آرام: اگر کودک تنها به صداهای خیلی بلند واکنش نشان میدهد و صداهای آرام یا گفتار معمولی را نادیده میگیرد، باید شنوایی او مورد بررسی قرار گیرد.
- عدم توجه به محیط صوتی: کودکان کم شنوا ممکن است توجهی به صداهای اطراف، مانند زنگ تلفن یا صدای حیوانات خانگی، نداشته باشند.
3*علائم در دوران پیشدبستانی
- اشکال در درک گفتار: کودکانی که به سن پیشدبستانی میرسند، اگر دچار کم شنوایی مادرزادی باشند، معمولاً در درک گفتار و دستورات شفاهی مشکل دارند.
- صحبت کردن با صدای بلند: بسیاری از کودکان کم شنوا تمایل دارند با صدای بلند صحبت کنند زیرا نمیتوانند میزان صدای خود را بشنوند و تنظیم کنند.
- سوالات مکرر: کودکان ممکن است مدام از دیگران بخواهند جملات را تکرار کنند یا پاسخهای نامرتبط به سوالات بدهند، که این میتواند نشانهای از عدم شنوایی صحیح باشد.
والدین و مراقبان باید این علائم را جدی بگیرند و در صورت مشاهده هر یک از این موارد، به سرعت به متخصص شنواییشناسی مراجعه کنند تا غربالگری شنوایی انجام شود.
علل ژنتیکی کم شنوایی مادرزادی
ژنتیک نقش عمدهای در کم شنوایی مادرزادی ایفا میکند. تحقیقات نشان داده است که حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد موارد کم شنوایی مادرزادی ریشه ژنتیکی دارند.
1-جهشهای ژنتیکی: برخی جهشهای ژنتیکی که بدون سابقه خانوادگی رخ میدهند، میتوانند موجب کم شنوایی مادرزادی شوند. این جهشها ممکن است به صورت اتوزومال غالب یا مغلوب به ارث برسند.
2-سندرومهای مرتبط با کم شنوایی: کم شنوایی مادرزادی میتواند بخشی از یک سندروم پیچیدهتر باشد. برخی از این سندرومها شامل موارد زیر هستند:
3-سندروم واردنبرگ: مشخصه این سندروم شامل کم شنوایی همراه با تغییر رنگ مو و چشم است.
4-سندروم آشر: ترکیبی از کم شنوایی و اختلالات بینایی را شامل میشود.
5-سندروم پندرد: همراه با کم شنوایی و مشکلات تیروئید است.
- تشخیص ژنتیکی زودهنگام میتواند به برنامهریزی درمانی و پیشگیری از مشکلات بعدی کمک کند.
عوامل غیرژنتیکی کم شنوایی مادرزادی
گاهی اوقات، کم شنوایی مادرزادی ناشی از عوامل محیطی یا شرایط خاص دوران بارداری است.
- عفونتهای دوران بارداری: برخی عفونتها میتوانند در دوران بارداری به جنین منتقل شوند و باعث آسیب به سیستم شنوایی شوند، مانند:
- سرخجه: یکی از علل شناختهشده کم شنوایی مادرزادی که در سهماهه اول بارداری تأثیر میگذارد.
- سیتومگالوویروس (CMV): این ویروس میتواند سیستم عصبی مرکزی جنین را تحت تأثیر قرار دهد.
- تولد زودرس: نوزادانی که نارس به دنیا میآیند و وزن آنها کمتر از ۱۵۰۰ گرم است، در معرض خطر بیشتری برای کم شنوایی قرار دارند.
- زردی شدید نوزادی: زردی که منجر به کرنایکتروس (آسیب به مغز) شود، میتواند به سیستم شنوایی نوزاد آسیب برساند.
عوامل محیطی مؤثر بر کم شنوایی مادرزادی
عوامل محیطی نیز نقش مهمی در بروز کم شنوایی مادرزادی دارند:
- قرار گرفتن در معرض مواد سمی: برخی مواد شیمیایی و داروهای خاص که مادر در دوران بارداری مصرف میکند، میتوانند به شنوایی جنین آسیب برسانند.
- داروهای اتوتوکسیک: داروهایی که باعث آسیب به گوش داخلی میشوند، مانند جنتامایسین، استرپتومایسین و برخی داروهای شیمیدرمانی.
- قرار گرفتن در معرض سر و صدای زیاد: اگر جنین در معرض صدای بیش از حد بلند قرار گیرد، مانند محیطهای صنعتی یا مراسم پرسروصدا، احتمال آسیب به شنوایی افزایش مییابد.
- تشخیص علت کم شنوایی مادرزادی به متخصصان کمک میکند تا راهکارهای درمانی و حمایتی مناسبی را برای کودک فراهم کنند.

غربالگری شنوایی نوزادان
غربالگری شنوایی نوزادان یکی از مهمترین ابزارها برای تشخیص زودهنگام کم شنوایی مادرزادی است. این آزمایش، که معمولاً در بیمارستان بلافاصله پس از تولد انجام میشود، به والدین و پزشکان کمک میکند تا در صورت وجود هرگونه نقص شنوایی، اقدامات درمانی را در سریعترین زمان ممکن آغاز کنند.
اهمیت غربالگری زودهنگام
تشخیص بهموقع کم شنوایی برای رشد زبانی و گفتاری کودک حیاتی است. نوزادان از همان هفتههای اول زندگی، با شنیدن صداهای اطراف، شروع به یادگیری زبان میکنند. هرگونه تأخیر در شناسایی کم شنوایی میتواند به کند شدن رشد زبانی و درک گفتار منجر شود.
زمانبندی غربالگری شنوایی
بر اساس استانداردهای بینالمللی، سه قانون مهم تحت عنوان “1-3-6” در غربالگری شنوایی نوزادان وجود دارد:
- تشخیص اولیه تا 1 ماهگی: تمام نوزادان باید در طول اولین ماه زندگی خود غربالگری شنوایی شوند.
- ارزیابی دقیق تا 3 ماهگی: اگر نوزادی در غربالگری اولیه قبول نشود، باید تا سن ۳ ماهگی ارزیابیهای دقیقتری توسط متخصصان انجام شود.
- مداخله درمانی تا 6 ماهگی: نوزادانی که کم شنوایی آنها تأیید میشود، باید حداکثر تا ۶ ماهگی وارد برنامههای درمانی و توانبخشی شوند.
آزمایشهای تشخیصی کم شنوایی مادرزادی
پس از غربالگری اولیه، در صورت مشکوک بودن به کم شنوایی، آزمایشهای پیشرفتهتری برای بررسی دقیقتر انجام میشود:
- آزمون پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR): این آزمایش فعالیت عصبی در طول مسیر شنوایی، از گوش تا ساقه مغز را اندازهگیری میکند. در این روش، الکترودهایی بر روی سر نوزاد قرار داده میشود و امواج الکتریکی تولیدشده در پاسخ به صداها ثبت میشود. این آزمون به ویژه برای نوزادانی که قادر به همکاری نیستند بسیار کاربردی است.
- آزمون گسیلهای صوتی گوش (OAE): این آزمون، عملکرد سلولهای مویی حلزون گوش را بررسی میکند. یک دستگاه کوچک داخل مجرای گوش نوزاد قرار داده میشود که صداهایی را ارسال میکند و پاسخهای برگشتی از گوش داخلی را ثبت میکند. عدم پاسخ میتواند نشاندهنده کم شنوایی باشد.
- تستهای رفتاری شنوایی: برای کودکان بزرگتر، آزمونهای رفتاری مانند “تست جهتیابی صدا” انجام میشود که در آن کودک به صداهای مختلف واکنش نشان میدهد. این روش به درک بهتر میزان و نوع کم شنوایی کمک میکند.
نقش متخصصان در تشخیص کم شنوایی
تشخیص کم شنوایی مادرزادی نیاز به همکاری تیمی از متخصصان مختلف دارد که هر یک نقش کلیدی در تعیین علت و نوع درمان دارند:
- متخصص شنواییشناسی (ادیولوژیست): ادیولوژیستها نقش اصلی را در غربالگری، تشخیص و مدیریت کم شنوایی دارند. آنها با انجام آزمایشهای پیشرفته، میزان و نوع کم شنوایی را مشخص میکنند.
- متخصص گوش، حلق و بینی (ENT): اگر دلیل کم شنوایی به مشکلات ساختاری گوش مربوط باشد (مانند ناهنجاریهای گوش میانی یا مجرای گوش)، متخصص ENT اقدامات درمانی لازم مانند جراحی یا دارودرمانی را انجام میدهد.
- مشاور ژنتیک: برای مواردی که کم شنوایی مادرزادی ریشه ژنتیکی دارد، مشاوران ژنتیک به والدین اطلاعاتی درباره الگوی وراثتی و احتمال انتقال به نسلهای بعدی ارائه میدهند.
سمعک برای نوزادان و کودکان
استفاده از سمعک یکی از رایجترین روشهای مدیریت کم شنوایی در نوزادان و کودکان است. سمعکها دستگاههایی هستند که صداها را تقویت کرده و به کودک کمک میکنند تا صداهای اطراف خود را بهتر بشنود و گفتار را تشخیص دهد.
انواع سمعک مناسب برای کم شنوایی مادرزادی
1- سمعک پشت گوشی (BTE): رایجترین نوع سمعک برای نوزادان و کودکان است، زیرا به راحتی تنظیم میشود و با رشد کودک قابل تغییر است. این سمعکها محکم و مقاوم هستند و صداها را مستقیماً به مجرای گوش منتقل میکنند.
2- سمعک داخل گوشی (ITE): این نوع سمعک کمتر برای کودکان استفاده میشود، زیرا نیاز به اندازهگیری دقیق گوش دارد و تغییرات مکرر با رشد کودک را دشوار میکند.
نحوه تنظیم و شخصیسازی سمعک
ادیولوژیستها با استفاده از برنامههای کامپیوتری دقیق، سمعک را با توجه به سطح کم شنوایی کودک تنظیم میکنند. این تنظیمات باید بهطور منظم بررسی شوند تا با رشد کودک و تغییرات در شنوایی او هماهنگ باشد.
کاشت حلزون شنوایی
برای کودکانی که کم شنوایی شدید تا عمیق دارند و سمعک نمیتواند به بهبود شنوایی آنها کمک کند، کاشت حلزون توصیه میشود.
توانبخشی شنوایی و گفتاردرمانی
توانبخشی شنوایی یکی از مهمترین مراحل پس از استفاده از سمعک یا کاشت حلزون است. بدون توانبخشی مناسب، این تجهیزات نمیتوانند بهتنهایی موجب پیشرفت زبانی کودک شوند.
- اهمیت توانبخشی پس از مداخله
توانبخشی به کودکان کمک میکند تا:
- مهارتهای گوش دادن را تقویت کنند.
- توانایی تشخیص صداها و کلمات را توسعه دهند.
- بهبود درک گفتار و بیان کلمات را تجربه کنند.
تکنیک های گفتاردرمانی برای کودکان کم شنوا
- تمرین تشخیص صدا: شناسایی صداهای مختلف محیطی مانند صدای زنگ در، صدای حیوانات و …
- بازیهای زبانی: تمرین واژگان از طریق بازی و داستانگویی.
- مهارتهای اجتماعی: تمرین مکالمههای ساده و یادگیری نوبتگیری در صحبت کردن.
روشهای جایگزین ارتباطی
برای کودکانی که دچار کم شنوایی عمیق یا ناشنوایی کامل هستند و به هر دلیلی استفاده از سمعک یا کاشت حلزون برای آنها مؤثر نبوده، روشهای جایگزین ارتباطی میتواند به آنها کمک کند تا به شیوهای مؤثر با دیگران ارتباط برقرار کنند.
زبان اشاره
زبان اشاره یکی از مهمترین ابزارهای ارتباطی برای افراد ناشنوا است. این زبان از حرکات دست، حالات چهره و وضعیت بدن برای انتقال مفاهیم استفاده میکند.
- مزایا: زبان اشاره به کودکان این امکان را میدهد تا بدون نیاز به مهارتهای شنیداری یا گفتاری، به راحتی ارتباط برقرار کنند.
- معایب: اگر خانواده یا اطرافیان کودک زبان اشاره را ندانند، ممکن است کودک احساس انزوا کند. به همین دلیل، آموزش زبان اشاره به والدین و خواهر و برادرهای کودک بسیار مهم است.
سیستمهای تقویت صوتی (FM System)
سیستمهای FM دستگاههایی هستند که به کودکان کمک میکنند تا صداهای معلمان یا والدین خود را بهتر بشنوند، بهویژه در محیطهای شلوغ و پرسروصدا مانند کلاس درس. این سیستمها شامل یک میکروفون (معمولاً نزد معلم) و یک گیرنده (روی سمعک یا کاشت حلزون کودک) هستند که صدا را مستقیماً به گوش کودک منتقل میکنند.
ارتباط نوشتاری
برای کودکانی که با زبان اشاره یا گفتاردرمانی مشکل دارند، روشهای ارتباط نوشتاری نیز یک گزینه است. این روش شامل نوشتن پیامها یا استفاده از نرمافزارهای تایپ و ترجمه گفتار به متن است.
اثرات روانی کم شنوایی مادرزادی
کم شنوایی مادرزادی تنها یک مسئله فیزیکی نیست؛ بلکه تأثیرات عمیقی بر سلامت روان و احساسات کودک دارد. این کودکان به دلیل محدودیت در ارتباط با همسالان و اطرافیان، ممکن است احساس انزوا و طرد شدن را تجربه کنند.
- اضطراب و افسردگی در کودکان کم شنوا
تحقیقات نشان داده است که کودکان با کم شنوایی مادرزادی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اضطراب و افسردگی قرار دارند. این موضوع به دلایل زیر اتفاق میافتد: - مشکلات ارتباطی: ناتوانی در برقراری ارتباط مؤثر باعث ناامیدی و اضطراب میشود.
- احساس تفاوت: کودکان ممکن است به دلیل استفاده از سمعک یا کاشت حلزون احساس متفاوت بودن کنند و از شرکت در فعالیتهای گروهی خودداری کنند.
- عدم درک احساسات: ناتوانی در شنیدن لحن صدا یا تغییرات جزئی در گفتار دیگران، درک احساسات را برای آنها دشوار میکند.
نقش خانواده در حمایت از کودک کم شنوا
خانواده اولین و مهمترین پناهگاه عاطفی کودک است و نحوه برخورد والدین و اعضای خانواده تأثیر عمیقی بر رشد اجتماعی و عاطفی کودک کم شنوا دارد.
- اهمیت آگاهی والدین
والدین باید آگاه باشند که فرزندشان نهتنها به درمانهای پزشکی، بلکه به حمایت عاطفی و روانی نیز نیاز دارد. راهکارهایی که والدین میتوانند برای حمایت از کودک انجام دهند، شامل موارد زیر است:
- آموزش زبان اشاره: اگر کودک از زبان اشاره استفاده میکند، والدین باید این زبان را یاد بگیرند تا ارتباط خود را با کودک حفظ کنند.
- شرکت در جلسات مشاوره: مشاورههای روانشناسی به والدین کمک میکند تا استرسها و نگرانیهای خود را مدیریت کرده و روشهای صحیح ارتباطی را بیاموزند.
- تقویت اعتمادبهنفس کودک: تشویق کودک به شرکت در فعالیتهای اجتماعی، ورزشی و هنری باعث میشود که احساس ارزشمندی بیشتری داشته باشد.
- آموزش به خواهر و برادرها
آگاهی و حمایت خواهر و برادرهای کودک کم شنوا نیز بسیار مهم است. آنها باید یاد بگیرند که چگونه با خواهر یا برادر کم شنوا ارتباط برقرار کنند و از تمسخر یا کنار گذاشتن او خودداری کنند.
چالشهای تحصیلی کودکان کم شنوایی مادرزادی
کودکان با کم شنوایی مادرزادی معمولاً در محیطهای آموزشی با چالشهای بیشتری مواجه میشوند. این چالشها به دلایل زیر رخ میدهد:
- مشکلات ارتباطی: این کودکان ممکن است نتوانند به راحتی به سوالات معلمان پاسخ دهند یا دستورالعملها را بشنوند.
- عدم تمرکز در محیطهای شلوغ: صداهای پسزمینه در کلاسهای درس، درک گفتار را برای کودکان کم شنوا دشوار میکند.
- کمبود منابع آموزشی: مدارس معمولاً به تجهیزات لازم برای کمک به دانشآموزان کم شنوا، مانند سیستمهای FM یا مترجمان زبان اشاره، مجهز نیستند.
راهکار های حمایتی آموزشی
برای کاهش این مشکلات، معلمان و والدین میتوانند راهکارهای زیر را به کار بگیرند:
- تهیه منابع کمکآموزشی: استفاده از ویدئوهای دارای زیرنویس یا برنامههای کامپیوتری آموزشی برای کمک به درک بهتر مطالب.
- ارتباط با مشاوران آموزشی: همکاری با متخصصان شنوایی برای طراحی برنامههای ویژه آموزشی.
- نشاندن کودک در ردیف جلو: این کار به کودک کمک میکند تا لبخوانی کند و بهتر صدای معلم را بشنود.
راهکارهای پیشگیری از کم شنوایی مادرزادی
هرچند همه موارد کم شنوایی مادرزادی قابل پیشگیری نیستند، اما اقداماتی وجود دارند که میتوانند خطر بروز این مشکل را کاهش دهند:
- مراقبتهای پیش از بارداری
- آزمایشهای ژنتیکی: زوجهایی که سابقه خانوادگی کم شنوایی دارند، باید پیش از بارداری به مشاور ژنتیک مراجعه کنند.
- پیشگیری از عفونتهای دوران بارداری: مادران باید واکسیناسیونهای لازم مانند واکسن سرخجه را انجام دهند و از قرار گرفتن در معرض عفونتهایی مانند سیتومگالوویروس جلوگیری کنند.
- اجتناب از داروهای اتوتوکسیک: مشاوره با پزشک برای اطمینان از مصرف داروهای ایمن در دوران بارداری بسیار مهم است.
قوانین و حقوق کودکان کم شنوا
کودکان کم شنوا نیز مانند سایر کودکان از حق تحصیل، ارتباط و زندگی اجتماعی برخوردارند. برخی از قوانین حمایت از این کودکان شامل موارد زیر است:
- حق تحصیل برابر: مدارس باید امکانات و تجهیزات لازم را برای دانشآموزان کم شنوا فراهم کنند.
- حمایتهای قانونی: قوانین ضدتبعیض به کودکانی که دچار کم شنوایی هستند اجازه میدهد تا در جامعه بدون موانع غیرمنصفانه رشد کنند.
نتیجهگیری
کم شنوایی مادرزادی یکی از چالشهای پیچیده و چندبعدی است که نهتنها سلامت جسمی کودک را تحت تأثیر قرار میدهد، بلکه رشد زبانی، اجتماعی و عاطفی او را نیز عمیقاً متأثر میسازد. با این وجود، تشخیص زودهنگام، مداخلات بهموقع و حمایت همهجانبه از سوی خانواده، مدرسه و جامعه میتواند مسیر رشد و موفقیت این کودکان را هموارتر کند.